Kapının Aralandığı An

Kendini delicesine hiç yapmamış olduğuna inandırmaya zorlayacak kadar yapmamış olmayı istediğin, buna rağmen olayın hafızana sapladığı çengellerini bir türlü sökemediğin, seni kendinden tiksindirip utandıran, midene kramplar sokan, nefesini daraltan, güneşini batırıp kabuğunun içinde karanlığa hapseden türden, derin, çok derin bir pişmanlık duyarsan eğer bu yazıyı hatırla ve o derin acıya direnmeyi bırak, bırak yayılsın içinde, kaplasın kaplayabileceği her yeri, kaçma orda ol ve tanıklık et kendine... kendi gerçek kimliğine temas ediyorsun demektir. Çok acılı bir yoldan da olsa, çok ıstıraplı da olsa bu çok ender ve çok kıymetli bir temastır. O an, olduğun sen ile, olmuş olmayı tercih ettiğin senin karşılaştığı andır. Utanan ile utanılanın. İçinde bugüne kadar bir değil hep iki kişi olduğunu anladığın an. Gerçeğin gözünden kendini, kendi gözünden gerçeği gördüğün kutlu bir an. Belki de hayatında gerçek ve kalıcı bir dönüşümün, bir iyileşmenin ilk defa mümkün olduğu, sana kapının aralandığı en kutlu an...

volkan tankut

8 Ağustos 2014